Thuis
Blijf op de hoogte en volg Manon
10 Mei 2015 | Nederland, Wijk aan Zee
Het is ondertussen al ruim één maand geleden dat ik voor het laatst op vakantie ben geweest en deel heb genomen aan sociale activiteiten, althans zo kan ik het wel noemen. Nu pas snap ik wat ze op school bedoelen als je gaat afstuderen en totaal geen vrije tijd meer hebt oftewel gemiddeld 8 uur per dag aan je studie zit.
En ja dat heeft natuurlijk niet altijd zijn voordelen; de eettafel was dagenlang de standplaats van maquettes en de laptop draaide zijn overuren. Ik sloot mijzelf op en kwam alleen naar buiten om even drie seconden een frisse neus te halen. De geraniums heb ik letterlijk met de week zien groeien. Dat is vast heel herkenbaar voor alle mede-studenten die dit jaar gaan afstuderen en zichzelf opsluiten om hun verdomde scriptie af te krijgen (voor mij een onderzoeksverslag). Het verschil met een andere HBO'er en/of WO'er is dat voor een interior designer er een onderzoeksverslag ingeleverd dient te worden en van daaruit een ontwerp.
Lieve lieve appeltjes laptop, die zo nu en dan ook gewoon uitviel en niets opslaat in de tussentijd. Dat ik uit frustratie weer opnieuw kon beginnen. Natuurlijk was dat dan ook wel mijn eigen schuld; zo dom zijn om het in de tussentijd niet op te slaan. Maar eenmaal aan het typen aan je afstudeer onderzoeksverslag vergeet ik dat nogal eens.
Ik betrapte mijzelf telkens, dat ik bezig was met studie ontwijk gedrag en ik deed er daadwerkelijk alles aan om niet geconcentreerd bezig te zijn. Ik betrapte mezelf continue op het feit dat ik even op een website ging kijken, weer wat bestelde of bezig was met totaal iets anders. Zocht overal naar inspiratie ook al was dat soms ver te vinden. Ik merkte dat door streng te zijn en alleen overdag aan me studie te zitten ik productiever werd en tijd overhield. Ineens kon ik afgelopen week weer naar een feestje toe en ging het werken weer met plezier in plaats van alleen met mijn neus in mijn laptop te zitten... EN DAT FEESTJE WAS HET BESTE FEESTJE OOIT! Papa en Mama die samen hun 100jarige verjaardag vierden en beide de 50 hebben aangeraakt. Tja van het eten tot het ABC'tje, tot de het maken van de uitnodigen en verjaardagscadeau; er ging misschien voor de feestcommissie Manon wat tijd inzitten maar het plezier dat er was. De C die gekenmerkt stond door Cadeautjes koop ik voor mijzelf. Hebben de kinderen natuurlijk niet van een vreemde. Ook wij geven cadeautjes weg waar we zelf iets aan hebben en naar uit kunnen kijken: Racoon, vakanties, voetbalwedstrijden en verwendagen weg. Namens de familie willen wij iedereen nogmaals bedanken! Zonder jullie, aldus de oudere generatie, was het geen feestje geweest. Daar waar 80 dansshows weggeeft, de drankjes de sfeer nog even omhoog gooide, de een na de ander een positief woord weet te vellen over de (B) Boeman van het dorp en als kers op de taart de volgende ochtend de wekker ging om te werken. Bedankt wijk aan zee dat jullie die dag vrijwel geen boodschappen deden en ik lekker kon slapen achter de broodhoek.
Maar ik kan nu eindelijk zeggen dat ik wel degelijk de grootste fout uit mijn leven heb gemaakt en misschien wel de beste ooit!
Mijn onderzoeksverslag (De helft van het afstudeertraject) is dan echt 4 dagen voor de deadline de deur uit. MANON KAN KNOPEN DOORHAKKEN! Eigenlijk niet na drie uur getwijfeld te hebben zal ik het 'ja of nee?'. Heb ik het dan toch maar gedaan met uitzicht dat het mooi weer zou worden. Mijn afstudeer onderzoek richtte zich op de interieur en exterieur vormgevingsaspecten hoe die een bijdrage kunnen leveren aan het versterken van het welzijn van verstandelijk beperkte mensen. Een best zwaar onderzoek dat mij van veraf en dichtbij raakt door de doelgroep. Voor buitenstaanders worden ze vaak gezien als imperfect en in een 'hoekje' geduwd. Alleen door het feit dat men hun in een hoekje duwt en zij al uit huis worden geplaatst neemt het aantal psychische problemen alleen maar toe. Want ook zij verdienen in een huis of beter gezegd thuis waarin zij zichzelf kunnen ontwikkelen en veilig voelen. De bouwstenen om van de bijkomstige problemen af te komen. Met als gevolg dat zij aan de buiten wereld kunnen zien hoe sterk zij zijn en perfect van binnen en buiten. Misschien nog wel perfecter dan de rest van de wereld bij elkaar die overal over klagen. En natuurlijk daar hoor ik ook bij. Regent het is net niet goed, schijnt de zon is het al gauw te warm. Tja, hun hoor je niet. Zij zijn blij met alles.
Ik kan niet wacht tot het echt zover is om dit met jullie de daadwerkelijke beelden te delen. Dat moet helaas nog even geheim blijven! Maar wees niet getreurd dan hebben jullie ook iets om naar uit te kijken (verwacht geen hoogstandjes)
Wat ik wel kan mededelen is de Nieuwbouw Enschede voor sommigen van jullie misschien een nieuw verhaal maar samen met drie medestudenten hebben wij 8000m2 aan interieur oppervlakte ontworpen gericht op het concept [metropool]. Het was echt een hele ervaring om van het bedenken van het concept tot en met het stemrecht voor de meubel leveranciers betrokken te zijn en verantwoordelijk. Het studie 2015, startend in augustus, zullen de Pabo en technische opleiding hier hun nieuwe standplaats vinden.
Soms kan ik gewoon niet geloven dat een 20jarige student onbewust een kleine portfolio heeft weten neer te zetten. Van buitenaf wordt je door mensen gevraagd en beetje bij beetje werk ik mijn netwerk uit. Het blijft gewoon een rare gewaarwording en zo nu en dan moet ik mijzelf echt wel even knijpen om te realiseren dat het geen droom is. Alleen wil ik het het liefst niet geloven, maar alleen wegwuiven. Helaas voor de meeste is het wel bekend manon is en blijf een zelfbekritiserende dame met een negatief zelfbeeld.
En dan was het natuurlijk vandaag ook nog eens moederdag. Mijn moeder die zelf moet werken zorgt dan natuurlijk voor andere moeders voor een lekker ontbijt, maar verraste mij deze ochtend ook gewoon door thuis te komen. Normaal zorg ik altijd netjes voor een ontbijt op bed, maar daar had zij dit jaar eens even een twist aan te geven door voor mij juist een ontbijtkoek klaar te maken! Best leuk verrast worden op Moederdag door je eigen moeder. En toen kwam ze ook nog eens vertellen dat moeders net zo trots zijn op hun dochters als dochters op hun moeders (JAAR IN JAAR UIT) en vooral nu. Nu ik eindelijk een knoop durfde door te hakken ook al had ik na het drukken op de verzend knop gelijk spijt. Ik had nog zoveel keer de check van voor naar achter en van achter naar voren kunnen uitvoeren. Helaas dat is nu echt niet meer mogelijk (de ontvangst bevestiging heb ik dan ook daadwerkelijk net in mijn emailbox ontvangen)
VAARWEL VERSLAG
WELKOM TERUG KEUKENTAFEL.
LAPTOP RUST MAAR EVEN LEKKER UIT
WELKOM SLAPELOZE NACHTEN
Laten we morgen, overmorgen of die dag daarna maar eens beginnen met het ontwerp in 3D zetten om daadwerkelijk voor de zomer af te kunnen studeren.
In de afgelopen maand ben ik daarnaast begonnen met het opzetten van een eigen website (nouja, de gratis variant). Als amateur heb je daar niet echt de tijd voor. Vanaf vandaag zal ik dan ook hierop geen echte blogs meer schrijven, mits ik binnenkort mijn reis wil gaan starten. Alleen is dat zoals Manon ook wel bekend staat nog niet zeker. De 'stresskip' en 'Twijfelaar nummer 1' van de stress me halve gezicht stuk gekrabd en twee muizen gemold maar we gaan gewoon door.
Ik ben het studeren echt zat, maar heb dan wel aangemeld voor een masteropleiding Interior Architecture om ook echt die titel te kunnen bemachtigen. Want ja DIE WIL IK WEL GRAAG.
Jullie kunnen mij dus vanaf vandaag wel blijven volgen, maar dan via
http://designist.jouwweb.nl/ (totdat ik op reis ga om de werkelijke dagelijkse wereld vast te leggen dan maak ik weer gebruik van deze site). Door Dubai ben ik mij bewust geworden dat ik zo ontiegelijk geïnteresseerd ben in andere culturen en die graag in beeld wil brengen. Veel mensen zien altijd alleen de mooie kant maar het gaat veel verder dan dat.
Mijn laatste blog ging over het fenomeen sporten; dat voor mij bestaat uit hardlopen of is het nu hard lopen? Er zijn helaas geen finishtijden meer alleen finishlijnen. Ben je benieuwd neem dan gerust een kijken, want daarin staan ook voor jullie de leukste drie hardloopevenement die nog gaan komen! Want een renner ben je niet vanaf je geboorte dat sluipt erin. Alleen kom je er al gauw achter dat het niet meer gaat om finishtijden maar finishlijnen.
Of als je nu wat meer wilt weten of hotspots of interieurtips kun je natuurlijk ook gewoon bij de Designist terecht. 'Designist' designer en stylist in één.
Ohja ik verveelde me deze ochtend niet.. Dat lijkt alleen maar zo. Voordat ik het weet zit ik weer tussen vier muren achter een beeldscherm met vierkante ogen die worden opgehouden door sateprikkers. Het was me een waar genoegen om jullie even up to date te brengen (in een notendop dyslectische versie). Want eigenlijk ben ik nog het belangrijkste vergeten ik ben wel degelijk weggeweest: naar Kopenhagen. De stad van de design als kerstcadeautje waar je dan zo'n 3 maanden op loopt te wachten samen met mijn moeder. Kenmerkend was de kou en zeker de glibberende stenen paden. Iedere dag deden wij een andere stadwandeling om de gehele hoofdstad van Denemarken te ontdekken. Algauw kom je er dan achter dat Kopenhagen helemaal niet zo groot is. En de vliegreis van circa 80 minuten vloog letterlijk en figuurlijk voorbij. Mijn hoogtepunt was misschien wel dat wij door een bezoek aan het gemeentehuis (ala zakjapannner Manon) zo een ruimte binnenliepen met 'nieuwe kunst', wij buitenstanders mochten na kletsen als Brugman bij die bijeenkomst aanwezig zijn. Een bijeenkomst met bekende Denen en kunstenaars/fotografen. Het was echt een gewaarwording, die je bijna niet kan geloven.
In de tussentijd kan ik mij hier niet heel veel meer van herinneren wat er allemaal de revue is gepasseerd; behalve dat het koud was en veel bezienswaardigheden dicht vanwege het weer. De kleine zeemeermin gaat alleen nooit weg. Uit verhalen scheen dit 'het' hoogtepunt van Kopenhagen te zijn. Als er geen groot bord naast stond was ik er letterlijk langs gelopen een klein (circa 60cm hoog) beeld zittend op een steen. Ik zal jullie verdere details besparen, maar je kan het vergelijken met de Mona-Lisa door de naam ga je heen maar verder valt het tegen. Ondanks dat veel dicht was zijn wij wel bij het binen bij ministerie geweest, paleizen, defensie, de prada-boven-prada straten en tot ik erbij neerviel design bekeken. Of mama dit ook zo leuk vond? Ja, merkwaardig genoeg wel! Op een gegeven moment moest ik haar zelfs tegenhouden, omdat na drie museums bezocht te hebben die bij mij wel de neusgaten uitkwamen.
Ik ga jullie nu echt alleen laten. Voordat je het weet is er weer een lang echt lang leesverhaal te lezen.
En ja dat heeft natuurlijk niet altijd zijn voordelen; de eettafel was dagenlang de standplaats van maquettes en de laptop draaide zijn overuren. Ik sloot mijzelf op en kwam alleen naar buiten om even drie seconden een frisse neus te halen. De geraniums heb ik letterlijk met de week zien groeien. Dat is vast heel herkenbaar voor alle mede-studenten die dit jaar gaan afstuderen en zichzelf opsluiten om hun verdomde scriptie af te krijgen (voor mij een onderzoeksverslag). Het verschil met een andere HBO'er en/of WO'er is dat voor een interior designer er een onderzoeksverslag ingeleverd dient te worden en van daaruit een ontwerp.
Lieve lieve appeltjes laptop, die zo nu en dan ook gewoon uitviel en niets opslaat in de tussentijd. Dat ik uit frustratie weer opnieuw kon beginnen. Natuurlijk was dat dan ook wel mijn eigen schuld; zo dom zijn om het in de tussentijd niet op te slaan. Maar eenmaal aan het typen aan je afstudeer onderzoeksverslag vergeet ik dat nogal eens.
Ik betrapte mijzelf telkens, dat ik bezig was met studie ontwijk gedrag en ik deed er daadwerkelijk alles aan om niet geconcentreerd bezig te zijn. Ik betrapte mezelf continue op het feit dat ik even op een website ging kijken, weer wat bestelde of bezig was met totaal iets anders. Zocht overal naar inspiratie ook al was dat soms ver te vinden. Ik merkte dat door streng te zijn en alleen overdag aan me studie te zitten ik productiever werd en tijd overhield. Ineens kon ik afgelopen week weer naar een feestje toe en ging het werken weer met plezier in plaats van alleen met mijn neus in mijn laptop te zitten... EN DAT FEESTJE WAS HET BESTE FEESTJE OOIT! Papa en Mama die samen hun 100jarige verjaardag vierden en beide de 50 hebben aangeraakt. Tja van het eten tot het ABC'tje, tot de het maken van de uitnodigen en verjaardagscadeau; er ging misschien voor de feestcommissie Manon wat tijd inzitten maar het plezier dat er was. De C die gekenmerkt stond door Cadeautjes koop ik voor mijzelf. Hebben de kinderen natuurlijk niet van een vreemde. Ook wij geven cadeautjes weg waar we zelf iets aan hebben en naar uit kunnen kijken: Racoon, vakanties, voetbalwedstrijden en verwendagen weg. Namens de familie willen wij iedereen nogmaals bedanken! Zonder jullie, aldus de oudere generatie, was het geen feestje geweest. Daar waar 80 dansshows weggeeft, de drankjes de sfeer nog even omhoog gooide, de een na de ander een positief woord weet te vellen over de (B) Boeman van het dorp en als kers op de taart de volgende ochtend de wekker ging om te werken. Bedankt wijk aan zee dat jullie die dag vrijwel geen boodschappen deden en ik lekker kon slapen achter de broodhoek.
Maar ik kan nu eindelijk zeggen dat ik wel degelijk de grootste fout uit mijn leven heb gemaakt en misschien wel de beste ooit!
Mijn onderzoeksverslag (De helft van het afstudeertraject) is dan echt 4 dagen voor de deadline de deur uit. MANON KAN KNOPEN DOORHAKKEN! Eigenlijk niet na drie uur getwijfeld te hebben zal ik het 'ja of nee?'. Heb ik het dan toch maar gedaan met uitzicht dat het mooi weer zou worden. Mijn afstudeer onderzoek richtte zich op de interieur en exterieur vormgevingsaspecten hoe die een bijdrage kunnen leveren aan het versterken van het welzijn van verstandelijk beperkte mensen. Een best zwaar onderzoek dat mij van veraf en dichtbij raakt door de doelgroep. Voor buitenstaanders worden ze vaak gezien als imperfect en in een 'hoekje' geduwd. Alleen door het feit dat men hun in een hoekje duwt en zij al uit huis worden geplaatst neemt het aantal psychische problemen alleen maar toe. Want ook zij verdienen in een huis of beter gezegd thuis waarin zij zichzelf kunnen ontwikkelen en veilig voelen. De bouwstenen om van de bijkomstige problemen af te komen. Met als gevolg dat zij aan de buiten wereld kunnen zien hoe sterk zij zijn en perfect van binnen en buiten. Misschien nog wel perfecter dan de rest van de wereld bij elkaar die overal over klagen. En natuurlijk daar hoor ik ook bij. Regent het is net niet goed, schijnt de zon is het al gauw te warm. Tja, hun hoor je niet. Zij zijn blij met alles.
Ik kan niet wacht tot het echt zover is om dit met jullie de daadwerkelijke beelden te delen. Dat moet helaas nog even geheim blijven! Maar wees niet getreurd dan hebben jullie ook iets om naar uit te kijken (verwacht geen hoogstandjes)
Wat ik wel kan mededelen is de Nieuwbouw Enschede voor sommigen van jullie misschien een nieuw verhaal maar samen met drie medestudenten hebben wij 8000m2 aan interieur oppervlakte ontworpen gericht op het concept [metropool]. Het was echt een hele ervaring om van het bedenken van het concept tot en met het stemrecht voor de meubel leveranciers betrokken te zijn en verantwoordelijk. Het studie 2015, startend in augustus, zullen de Pabo en technische opleiding hier hun nieuwe standplaats vinden.
Soms kan ik gewoon niet geloven dat een 20jarige student onbewust een kleine portfolio heeft weten neer te zetten. Van buitenaf wordt je door mensen gevraagd en beetje bij beetje werk ik mijn netwerk uit. Het blijft gewoon een rare gewaarwording en zo nu en dan moet ik mijzelf echt wel even knijpen om te realiseren dat het geen droom is. Alleen wil ik het het liefst niet geloven, maar alleen wegwuiven. Helaas voor de meeste is het wel bekend manon is en blijf een zelfbekritiserende dame met een negatief zelfbeeld.
En dan was het natuurlijk vandaag ook nog eens moederdag. Mijn moeder die zelf moet werken zorgt dan natuurlijk voor andere moeders voor een lekker ontbijt, maar verraste mij deze ochtend ook gewoon door thuis te komen. Normaal zorg ik altijd netjes voor een ontbijt op bed, maar daar had zij dit jaar eens even een twist aan te geven door voor mij juist een ontbijtkoek klaar te maken! Best leuk verrast worden op Moederdag door je eigen moeder. En toen kwam ze ook nog eens vertellen dat moeders net zo trots zijn op hun dochters als dochters op hun moeders (JAAR IN JAAR UIT) en vooral nu. Nu ik eindelijk een knoop durfde door te hakken ook al had ik na het drukken op de verzend knop gelijk spijt. Ik had nog zoveel keer de check van voor naar achter en van achter naar voren kunnen uitvoeren. Helaas dat is nu echt niet meer mogelijk (de ontvangst bevestiging heb ik dan ook daadwerkelijk net in mijn emailbox ontvangen)
VAARWEL VERSLAG
WELKOM TERUG KEUKENTAFEL.
LAPTOP RUST MAAR EVEN LEKKER UIT
WELKOM SLAPELOZE NACHTEN
Laten we morgen, overmorgen of die dag daarna maar eens beginnen met het ontwerp in 3D zetten om daadwerkelijk voor de zomer af te kunnen studeren.
In de afgelopen maand ben ik daarnaast begonnen met het opzetten van een eigen website (nouja, de gratis variant). Als amateur heb je daar niet echt de tijd voor. Vanaf vandaag zal ik dan ook hierop geen echte blogs meer schrijven, mits ik binnenkort mijn reis wil gaan starten. Alleen is dat zoals Manon ook wel bekend staat nog niet zeker. De 'stresskip' en 'Twijfelaar nummer 1' van de stress me halve gezicht stuk gekrabd en twee muizen gemold maar we gaan gewoon door.
Ik ben het studeren echt zat, maar heb dan wel aangemeld voor een masteropleiding Interior Architecture om ook echt die titel te kunnen bemachtigen. Want ja DIE WIL IK WEL GRAAG.
Jullie kunnen mij dus vanaf vandaag wel blijven volgen, maar dan via
http://designist.jouwweb.nl/ (totdat ik op reis ga om de werkelijke dagelijkse wereld vast te leggen dan maak ik weer gebruik van deze site). Door Dubai ben ik mij bewust geworden dat ik zo ontiegelijk geïnteresseerd ben in andere culturen en die graag in beeld wil brengen. Veel mensen zien altijd alleen de mooie kant maar het gaat veel verder dan dat.
Mijn laatste blog ging over het fenomeen sporten; dat voor mij bestaat uit hardlopen of is het nu hard lopen? Er zijn helaas geen finishtijden meer alleen finishlijnen. Ben je benieuwd neem dan gerust een kijken, want daarin staan ook voor jullie de leukste drie hardloopevenement die nog gaan komen! Want een renner ben je niet vanaf je geboorte dat sluipt erin. Alleen kom je er al gauw achter dat het niet meer gaat om finishtijden maar finishlijnen.
Of als je nu wat meer wilt weten of hotspots of interieurtips kun je natuurlijk ook gewoon bij de Designist terecht. 'Designist' designer en stylist in één.
Ohja ik verveelde me deze ochtend niet.. Dat lijkt alleen maar zo. Voordat ik het weet zit ik weer tussen vier muren achter een beeldscherm met vierkante ogen die worden opgehouden door sateprikkers. Het was me een waar genoegen om jullie even up to date te brengen (in een notendop dyslectische versie). Want eigenlijk ben ik nog het belangrijkste vergeten ik ben wel degelijk weggeweest: naar Kopenhagen. De stad van de design als kerstcadeautje waar je dan zo'n 3 maanden op loopt te wachten samen met mijn moeder. Kenmerkend was de kou en zeker de glibberende stenen paden. Iedere dag deden wij een andere stadwandeling om de gehele hoofdstad van Denemarken te ontdekken. Algauw kom je er dan achter dat Kopenhagen helemaal niet zo groot is. En de vliegreis van circa 80 minuten vloog letterlijk en figuurlijk voorbij. Mijn hoogtepunt was misschien wel dat wij door een bezoek aan het gemeentehuis (ala zakjapannner Manon) zo een ruimte binnenliepen met 'nieuwe kunst', wij buitenstanders mochten na kletsen als Brugman bij die bijeenkomst aanwezig zijn. Een bijeenkomst met bekende Denen en kunstenaars/fotografen. Het was echt een gewaarwording, die je bijna niet kan geloven.
In de tussentijd kan ik mij hier niet heel veel meer van herinneren wat er allemaal de revue is gepasseerd; behalve dat het koud was en veel bezienswaardigheden dicht vanwege het weer. De kleine zeemeermin gaat alleen nooit weg. Uit verhalen scheen dit 'het' hoogtepunt van Kopenhagen te zijn. Als er geen groot bord naast stond was ik er letterlijk langs gelopen een klein (circa 60cm hoog) beeld zittend op een steen. Ik zal jullie verdere details besparen, maar je kan het vergelijken met de Mona-Lisa door de naam ga je heen maar verder valt het tegen. Ondanks dat veel dicht was zijn wij wel bij het binen bij ministerie geweest, paleizen, defensie, de prada-boven-prada straten en tot ik erbij neerviel design bekeken. Of mama dit ook zo leuk vond? Ja, merkwaardig genoeg wel! Op een gegeven moment moest ik haar zelfs tegenhouden, omdat na drie museums bezocht te hebben die bij mij wel de neusgaten uitkwamen.
Ik ga jullie nu echt alleen laten. Voordat je het weet is er weer een lang echt lang leesverhaal te lezen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
