Geer en Goor in het kwadraat

Zoals altijd begin ik weer met mijn vrije dagje. Vorige week ben ik als nep gast diverse hotels ingegaan om inspiratie op te doen voor een opdracht. je kan hotels normaal gesproken binnenlopen maar de meeste ruimten zijn toch echt wel afgeschermd voor alleen de gasten. Aangezien ik geen gast ben deed ik wel alsof: DANKJEWEL PAPA EN MAMA trouwens. Ik heb de mensen voorgelogen dat jullie aan het inchecken waren zodat ik de private areas kon bezoeken en illegaal het hotel kon rondlopen aan het zwembad kon liggen en door de persoonlijke ober werd verzorgt met een drankje. Het kon niet beter het leek wel alsof ik echt op vakantie was. Totdat ik werd wakker geschut door de gedachte dat er nog meer te bezoeken viel dan alleen het Westin hotel. Eerlijk gezegd stond de Palm al langer op mijn bezoeken verlanglijstje, maar door Geer en Goor was ik toch wel mee ronder de indruk geraakt om de Palm daadwerkelijk te bezoeken. Jullie hebben vast wel meegekregen dat onze ózo Nederlandse mannen in Dubai waren om alleenstaande mensen met een bijzonder verhaal dat toch je hart raakt en dat in dit onbeschrijfbare Dubai.

Na dit programma gezien te hebben ben ik mij toch bewuster van sommige zaken geworden dat wat voor mij heel normaal lijkt voor een buitenstaander best bijzonder kan zijn. Als ik mij met dit programma vergelijk voelde ik mij toch een soort deelnemer maar dan op mijn eigen manier. Het klinkt misschien raar maar het was wel zo. Het kippenvel liep door mijn lichaam heen; niet alleen door de verhalen maar mede door het feit dat je je nu echt beseft dat het een soort thuis voor je is. Ik weet ook niet zo goed hoe ik dat stukje moet omschrijven, maar het besef dat er meer is dan alleen Nederland en je moet kunnen genieten van elk moment dat je wordt aangeboden of aangereikt nu de kans er voor is.

Door Geer en Goor ben ik wel anders naar Dubai gekeken of het mijn ogen heeft geopend weet ik niet maar misschien voelt het niet meer bijzonder voor mij en is het gewoon normaal. Ik kijk niet meer op van de 500.000 dollar politieauto's die netjes op de weg rijden, de OVER DE TOP hotels of de mazzaraties (geen idee hoe je het schrijft dat zegt al genoeg).

Sorry ik dwaal een beetje af van mijn te vertellen verhaal over de dag. Ik wou met mijn eigen ogen de Palm Jumeirah zien, want tja die moet je natuurlijk wel bezocht hebben. Niet alleen omdat het draait om de Nederlandse onderlegger maar ook door de vormgeving die je vanaf de lucht of vanaf bepaalde verdiepingen beter waarneemt dan de werkelijkheid als je er rond loopt en het vol is gebouwd met huizen en een hotel. Voor mijn gevoel is het mooier voorgedaan dan dat het in werkelijkheid is. Ze zijn nog druk aan het bouwen en de weg van de Palm is eindeloos alsof je de weg naar de pier beloopt dat je het einde ziet maar er geen einde aankomt. Moet je wel bedenken dat ik ook al een taxi had genomen naar de helft van de Palm om een kijkje te nemen op één van de bladeren. Alles lijkt op elkaar de kleur van de huizen of beter gezegd appartementen met dan ineens een moderne moskee in het midden. Wat doe je dan?
Lopend als vrouw op een vrijdag ''De biddag van de Mannen' in een short met een topje aan.. Naar binnen.. Ja of Nee? Uiteindelijk besloot ik toch maar om een kijkje te nemen aangezien de mannen en vrouwen van elkaar zijn gescheiden en vrouwen minder vaak naar de moskee gaan. Mijn hartslag werd steeds hoger toen ik in de lift stond naar de vrouwenetage. Godzijdank (Allahzijdank) was ik alleen. En echt met alle respect op je blote voeten betrad ik de ruimte en plaats nam op de streep richting het Oosten. Dat gevoel was echt onbeschrijfbaar alsof er iemand was die daadwerkelijk naar mij keek of mij iets wou zeggen maar ik was alleen. Het voelde best eng aan. Het is een cultuur waarin ik niet thuis hoor maar je krijgt wel de rillingen. Maar toen de Adhaan (de oproep tot een gebed) begon wist ik niet hoe snel ik het pand moest verlaten voordat ik de mensen toch een beetje zou schaden. Alleen voor mijn gevoel duurde dit een eeuwigheid het leek alsof ik niet kon opstaan en het pand kon verlaten. MAAR WEES MAAR NIET BANG TOT EEN BEKERING KOMT HET NIET. Nouja, tenzij het zo'n rijke sjiek is die me alles kan geven dat ik alleen buiten in het zwart loop en binnen de paleis muren in de duurste Prada, Louis Vuitton, etc. kleren dan zal ik er nog eens over nadenken.

Dit voelde wel even als een oeps-puntje waar je tegenaan loopt en dan houdt het nog niet op. Lopend naar het einde van de palm schijn je dus onder het water door te moeten om bij het hotel aan te komen waar Geer en Goor die verleidelijke cocktail aan het drinken waren. Ja cocktails; ik zal het even vertalen een fruitshake zonder alcohol wordt in Dubai een Coctail genoemd. En ik had zo graag een plons willen nemen in dat zwembad en de trap willen aflopen om mij net als Nel de prinses van Dubai te voelen. Maar die grap ging niet op het was een taxi terug naar huis. En dan kan het ook nog wel erger als je dan past nadenkt dat je toch wel graag wil sky-diven en de eerste de beste mogelijkheid is als ik weer naar huis toe ga. Bedankt Geer en Goor voor de tip om deze activiteit te ondernemen; het is alleen te laat.

Oja voor ik het vergeet; je Emiraat het niet. Straks binnen nu en één jaar dan vinden jullie een nieuwe sportbar in één van de hotel (naam mag ik helaas nog niet noemen) ontworpen door mij. Gisteren kreeg ik te horen dat de manager zeer te spreken was over het ontwerp! Dus dames en heren. Dit is straks de REDEN om naar Dubai te gaan. Niet voor het strand, de ijskos, de palm, de malls maar gewoon voor de sportbar om Nederlandse voetbal te kijken en bier te drinken!

DOEIBAY