Bur Dubai en Deira
Door: Manon Poliste
Blijf op de hoogte en volg Manon
17 Oktober 2014 | Verenigde Arabische Emiraten, Dubai
Daar ben ik weer. De week was eigenlijk te lang en toch zal dit een kort verhaal worden (denk ik althans).
Afgelopen weekend, oftewel vrijdag, was mijn vrije dag. Ik was samen met Tessa naar Bur Dubai en Deira geweest. Dat kunnen jullie je vast wel herinneren vanuit een voorgaande blog 'De Indiers en Pakistanen', maar ditmaal was het met een andere reden. We gingen een stadstocht maken en met als afsluiting van de avond een diner cruise over het water.
Als vroege vogels, 13 uur, gingen wij op pad met de metro waar je tergens lang in moet staan aangezien het weekend is en niemand voor twee aardige knappe dames gaat opstaan sta je zo'n 25 minuten in de snelste metro van de wereld. En bij elk perron dat je passeert en de deuren opengaan komt een stormramp Indiers de metro in in de hoop dat ze kunnen zitten. Ze bekvechten en slaan elkaar nog net niet de hersenen in. Maar goed zo'n reis overleef je wel, want het is vaak nog komischer om toe te kijken vanuit de eerste rang positie dan dat je zit en er zo'n viezerik plakkerig zijn kont tussen een jouw en je buurvrouw/man druk (wat eigenlijk onmogelijk is). Dan voel je je net een geplette hamburger op een broodje van de Twee Gouden bogen. Eenmaal aangekomen is het natuurlijk even ons momenten van het genieten van een lekker broodje in een verborgen paleisje midden in de oude binnenstad waar de bomen binnen de ruimte vullen en vriendelijke geur en obers je te woord staan.
Hierna begon onze tocht van de Creek naar de Gold Souk en weer terug. Tijdens deze wandeling langs diverse bezienswaardigheden en omgedoopt te worden tot Shakira baande wij onze weg langs de twee verschillende werelden van Dubai. Enerzijds de ouderwetse krakkemikkige bootjes die je voor 1 Dirham naar de overkant brengt (0.20 cent) en anderzijds de hoge postmodernistische gebouwen.
Het begint allemaal bij de souks oftewel de straten en kleine straatjes met winkeltjes en de verkoop mannen die je van alles willen aansmeren.
Ze trekken jou de kleren al aan of proberen je om te toveren tot een local. Nee bedankt! Het enigste middel is het uit hun handen trekken en 20 meter verderop op de grond leggen of als een polio (sorry voor mijn familiare overgeërfde gedrag) rond te lopen. Dan valt er niets aan je te verdienen en laten ze je gewoon alleen. Dit brengt uiteraard voor ons echte humor met zich mee, want ze denken Chickies, maar die meiden zijn niet te versieren of om te kopen DOMBO'S.
Dit duurt wel een tijdje aangezien je van de ene in de andere Souq loopt, maar onderweg passeer je de kruiden-, kleding- en goudsouq. De goudsouq is een hele beleving opzicht omdat ik mij dus nog steeds afvraag hoe echt echt is. Als je dit hoort: 'Prada, Louis Vuitton, Micheal Korps horloge met goeie kwaliteit' dan begin ik al te twijfelen. Het blingt en glimt nog harder dan hart en de mensen lopen rond met versleten kleren en zwarte tanden. En als je dan een soort communicatie met hun aangaat zijn ze er hels van overtuigd dat jou horloge of zonnebril nep is. TOEDELOE DAN!
Ik ben en ik blijf een Nederlander: KIJKEN KIJKEN EN NIET KOPEN.
Heel even een klein verhaaltje tussendoor van mijn geïrriteerde momentje in de Mall van afgelopen week als ik terug denk aan TOEDELOE DAN BITCH! Er was een vrouw of beter gezegd wijf die denkt dat ze de hele weg met haar trolley in beslag kan nemen, nou echt niet. Dus ze rijdt allereerst over mijn tenen heen en beukt mij aan de kant. En had een trolley achter haar aan. Ik pak die trolley vast en trek hem naar achter. Ze draait zich om van 'Hu? Wat is dit?' Wat denk jezelf als jij aan de andere kant van de weg hoort te lopen spookloopster. Dus ja ik kan daar wel om lachen en zij dacht letterlijk dat ze werd bestolen door zo'n onschuldig meisje (Manon Poliste). Ik in parlementair overleg met de Verenigde Arabische Emiraten zijn van mening dat 96% van alles zakenvrouwen een Bitch is door hun uitstraling dat ze alles kunnen maken, de cosmetische ingrepen en opgespoten lippen. Dit naast het feit dat ze de hele weg nodig hebben, niet stoppen bij een zebrapad, asociaal gedrag vertonen en ook nog eens verwachten dat een bediende je stoel schoonmaakt voordat je erop gaat zitten! Echt dat is abnormaal gedrag, dat ik niet kan aanzien en daar juist de grap van inzie om ze gewoon keihard terug te pakken. Ik ben en blijf lief, maar af en toe :)
En toch ondanks de opdringerigheid is dit wel de plek waar je de echte cultuur kan voelen als je dat vergelijkt met Dubai Marina waar ik leef op de 64ste verdieping van een flat waar ze om je heen maar blijven en blijven bouwen.
Toen kwam het hoogtepunt van de avond. De diner met entertainment cruise en Nee dit keer overdrijf ik niet, want wij keken er wel naar uit om een rondje te varen maar dat viel al gauw letterlijk in het water. We waren best moe en vertrokken 45 minuten later dan de tijd die was afgesproken. Maar goed dat geeft niet, maar als je hongerig bent en alleen nog maar drinken krijgt wordt het er niet plezieriger op. Dus toen we eindelijk vertrokken en de 2uur durende vaart ging beginnen begon ik de lol er niet meer van in te zien. Het uitzicht was mooi, maar de rest was nog slechter dan slecht.
Het voedsel was NIET TE KANEN
De entertainment was ver te zoeken, 2 minuten voordat we aan wal gingen. En die man kon er echt niets van. Een beetje dansen in een jurk, maar ik durf te wedden dat ik het 100x beter kan voor de helft van het loon.. Dus tja, zo blij met de oerlelijkst versierde boot, maar de rest hield niet over. Behalve dat we nieuwe vrienden hadden gemaakt. Er waren drie Filipijnse meiden die Selfies maakten en aangezien Tessa en ik in de rij stonden om te eten en zij dachten dat ze mooi en aantrekkelijk waren verpeste ik de foto door een gekke bek te trekken. Dat betekende wel gelijk dat wij de rest van de avond de lul waren aangezien meerdere mensen met ons op de foto wouden.
Het woord STELFIE (Stranger selfie) let op het woord van 2015 is hier dus letterlijk uitgevonden. Aan onbekende vragen of ze met je op de foto mogen, zodat ze populair kunnen doen en dat naar anderen kunnen opsturen (ouzo). Ik heb echt geen idee waarom mensen aan je vragen of ze met je op de foto mogen.
Dit was mijn verhaaltje van mijn belevenis volle dag wel zo'n beetje.
tot volgende week maar weer
Afgelopen weekend, oftewel vrijdag, was mijn vrije dag. Ik was samen met Tessa naar Bur Dubai en Deira geweest. Dat kunnen jullie je vast wel herinneren vanuit een voorgaande blog 'De Indiers en Pakistanen', maar ditmaal was het met een andere reden. We gingen een stadstocht maken en met als afsluiting van de avond een diner cruise over het water.
Als vroege vogels, 13 uur, gingen wij op pad met de metro waar je tergens lang in moet staan aangezien het weekend is en niemand voor twee aardige knappe dames gaat opstaan sta je zo'n 25 minuten in de snelste metro van de wereld. En bij elk perron dat je passeert en de deuren opengaan komt een stormramp Indiers de metro in in de hoop dat ze kunnen zitten. Ze bekvechten en slaan elkaar nog net niet de hersenen in. Maar goed zo'n reis overleef je wel, want het is vaak nog komischer om toe te kijken vanuit de eerste rang positie dan dat je zit en er zo'n viezerik plakkerig zijn kont tussen een jouw en je buurvrouw/man druk (wat eigenlijk onmogelijk is). Dan voel je je net een geplette hamburger op een broodje van de Twee Gouden bogen. Eenmaal aangekomen is het natuurlijk even ons momenten van het genieten van een lekker broodje in een verborgen paleisje midden in de oude binnenstad waar de bomen binnen de ruimte vullen en vriendelijke geur en obers je te woord staan.
Hierna begon onze tocht van de Creek naar de Gold Souk en weer terug. Tijdens deze wandeling langs diverse bezienswaardigheden en omgedoopt te worden tot Shakira baande wij onze weg langs de twee verschillende werelden van Dubai. Enerzijds de ouderwetse krakkemikkige bootjes die je voor 1 Dirham naar de overkant brengt (0.20 cent) en anderzijds de hoge postmodernistische gebouwen.
Het begint allemaal bij de souks oftewel de straten en kleine straatjes met winkeltjes en de verkoop mannen die je van alles willen aansmeren.
Ze trekken jou de kleren al aan of proberen je om te toveren tot een local. Nee bedankt! Het enigste middel is het uit hun handen trekken en 20 meter verderop op de grond leggen of als een polio (sorry voor mijn familiare overgeërfde gedrag) rond te lopen. Dan valt er niets aan je te verdienen en laten ze je gewoon alleen. Dit brengt uiteraard voor ons echte humor met zich mee, want ze denken Chickies, maar die meiden zijn niet te versieren of om te kopen DOMBO'S.
Dit duurt wel een tijdje aangezien je van de ene in de andere Souq loopt, maar onderweg passeer je de kruiden-, kleding- en goudsouq. De goudsouq is een hele beleving opzicht omdat ik mij dus nog steeds afvraag hoe echt echt is. Als je dit hoort: 'Prada, Louis Vuitton, Micheal Korps horloge met goeie kwaliteit' dan begin ik al te twijfelen. Het blingt en glimt nog harder dan hart en de mensen lopen rond met versleten kleren en zwarte tanden. En als je dan een soort communicatie met hun aangaat zijn ze er hels van overtuigd dat jou horloge of zonnebril nep is. TOEDELOE DAN!
Ik ben en ik blijf een Nederlander: KIJKEN KIJKEN EN NIET KOPEN.
Heel even een klein verhaaltje tussendoor van mijn geïrriteerde momentje in de Mall van afgelopen week als ik terug denk aan TOEDELOE DAN BITCH! Er was een vrouw of beter gezegd wijf die denkt dat ze de hele weg met haar trolley in beslag kan nemen, nou echt niet. Dus ze rijdt allereerst over mijn tenen heen en beukt mij aan de kant. En had een trolley achter haar aan. Ik pak die trolley vast en trek hem naar achter. Ze draait zich om van 'Hu? Wat is dit?' Wat denk jezelf als jij aan de andere kant van de weg hoort te lopen spookloopster. Dus ja ik kan daar wel om lachen en zij dacht letterlijk dat ze werd bestolen door zo'n onschuldig meisje (Manon Poliste). Ik in parlementair overleg met de Verenigde Arabische Emiraten zijn van mening dat 96% van alles zakenvrouwen een Bitch is door hun uitstraling dat ze alles kunnen maken, de cosmetische ingrepen en opgespoten lippen. Dit naast het feit dat ze de hele weg nodig hebben, niet stoppen bij een zebrapad, asociaal gedrag vertonen en ook nog eens verwachten dat een bediende je stoel schoonmaakt voordat je erop gaat zitten! Echt dat is abnormaal gedrag, dat ik niet kan aanzien en daar juist de grap van inzie om ze gewoon keihard terug te pakken. Ik ben en blijf lief, maar af en toe :)
En toch ondanks de opdringerigheid is dit wel de plek waar je de echte cultuur kan voelen als je dat vergelijkt met Dubai Marina waar ik leef op de 64ste verdieping van een flat waar ze om je heen maar blijven en blijven bouwen.
Toen kwam het hoogtepunt van de avond. De diner met entertainment cruise en Nee dit keer overdrijf ik niet, want wij keken er wel naar uit om een rondje te varen maar dat viel al gauw letterlijk in het water. We waren best moe en vertrokken 45 minuten later dan de tijd die was afgesproken. Maar goed dat geeft niet, maar als je hongerig bent en alleen nog maar drinken krijgt wordt het er niet plezieriger op. Dus toen we eindelijk vertrokken en de 2uur durende vaart ging beginnen begon ik de lol er niet meer van in te zien. Het uitzicht was mooi, maar de rest was nog slechter dan slecht.
Het voedsel was NIET TE KANEN
De entertainment was ver te zoeken, 2 minuten voordat we aan wal gingen. En die man kon er echt niets van. Een beetje dansen in een jurk, maar ik durf te wedden dat ik het 100x beter kan voor de helft van het loon.. Dus tja, zo blij met de oerlelijkst versierde boot, maar de rest hield niet over. Behalve dat we nieuwe vrienden hadden gemaakt. Er waren drie Filipijnse meiden die Selfies maakten en aangezien Tessa en ik in de rij stonden om te eten en zij dachten dat ze mooi en aantrekkelijk waren verpeste ik de foto door een gekke bek te trekken. Dat betekende wel gelijk dat wij de rest van de avond de lul waren aangezien meerdere mensen met ons op de foto wouden.
Het woord STELFIE (Stranger selfie) let op het woord van 2015 is hier dus letterlijk uitgevonden. Aan onbekende vragen of ze met je op de foto mogen, zodat ze populair kunnen doen en dat naar anderen kunnen opsturen (ouzo). Ik heb echt geen idee waarom mensen aan je vragen of ze met je op de foto mogen.
Dit was mijn verhaaltje van mijn belevenis volle dag wel zo'n beetje.
tot volgende week maar weer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
